چکيده:
مقدمه:
تلومراز ريبونوکلئوپروتئين می باشد1 که در طول تلومر در سلول های بنيادی نقش اصلی را داشته و همچنين در تقسيم سلولی دخالت می نمايد و در حقيقت آژير خطر سلولی است. عللی که موجب تخريب سلولی می شوند به خصوص در سنين بالا منجر به تصلب شرائين شده که با بيماريهای قلبی و عروقی مطرح می باشند.
اخيراً ثابت شده است که تمرينات منظم ورزشی باعث کنترل چربی های اضافی، بيماری ديابت، فشارخون و چاقی می شود که بزرگترين نفع را نسبت به افراد بی تحرک و کم تحرک دارد که تازه می خواهند تمرينات ورزشی را شروع نمايند.
اين تحقيق نشان داده است:
پاسخگویی بدن به تمرينات ورزشی، رهبری آن به وسيله ی تغییر در ژنهای مختلف است. جابجايی ژنها در سطح کروموزوم که با جابجایی آمينواسيدها صورت می گيرد.
بحث:
از اثرات مثبت تمرينات منظم ورزشی انبساطِ عروقِ ماهيچه ای در بيمارانِ با گرفتگی عروق کرونری است9 که علت آن افزايش نيتريک اکسايد 13-11(NO) و یا کاهش عدم فعاليت 11(NO) است. در حيوانات اين مکانيسم ثابت شده که فعاليت ورزشی باعث افزايش سطح 13-11(NO) گرديده است که در جدر داخلی عروق فعالیت (NO) و مشتقات آن افزوده شده و به نظر می رسد بنابر12-11-10Shear stress (گردش بيشتر جريان خون در جدار عروق) می باشد.
نتيجه گيری:
تمرينات کوتاه مدت یا بلند مدت ورزشی باعث افزايش طول تلومرها 14-10 شده که آنها از يک طرف پروتئين ها را کنترل نموده، بنابراين آنها حالت ضد پيری ايجاد می نمايند و از طرف ديگر اثرات حفاظتی در سلولها دارند که به طور مثال می توانند از اثرات مسموميت با Doxorubicin جلوگيری نموده و اثرات مفيدی روی قلب داشته که توسط عوامل زير ايجاد می شود:
1- Telomere8 reverse transcriptase.
2- Endothelial8 nitrous oxide synthesis (ENOS)
3- Insulin growth8 factor I (IGF-1)
حروف کليدی:
تمرينات منظم ورزشی، Shear stress
Telomere repeat binding factor (TRBFI , II)16
