چکیده:
زمینه: فعالیت بدنی یک نقش پذیرفته شده در توابخشی قلبی دارد، که بیشتر به جهت اثرات مثبت آن بر جریان خون عضله قلبی در بیماران عروق کرونر می باشد. مکانیسم این بهبود مورد تردید می باشد و بهبود سیستم عروق محیطی و عملکرد انقباضی عضله قلب بعنوان سازگاریهای احتمالی پیشنهاد شده اند. هدف این مطالعه بررسی اثرات تمرین ترکیبی بر عملکرد انقباضی بطن چپ بیماران عروق کرونر می باشد.
روش کار: 24 بیمار عروق کرونر (میانگین سن 6±60 سال؛ میانگین وزن 12±74 کیلوگرم؛ و میانگین شاخص توده بدن 4±26) بطور تصادفی به دو گروه تجربی (12n=) و کنترل (12n=) تقسیم شدند. گروه تجربی در تمرینات ترکیبی به مدت 3 ماه، 3 بار در هفته برای 60 تا 80 دقیقه و در 70% تا 85% ضربان قلب بیشینه و 40% تا 60% یک تکرار بیشینه شرکت کردند. متغیرهای مورد مطالعه در ابتدا و در پایان برنامه با روش امپدانس کاردیوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته ها: تمرینات موجب کاهش معنی دار ضربان قلب و فشار خون استراحتی بیماران شدند. شاخص شتاب خروج خون(ACI) از 14/0±49/0 به 24/0±78/0 در مجذور ثانیه افزایش یافت(05/0>P). شاخص سرعت خروج خون(VI) از 9±36 به 8±47 میلی ثانیه افزایش یافت(05/0>P). كار قلب چپ(LCW) از 1±5 به 1±7 کیلوگرم متر افزایش یافت(05/0>P). شاخص کار قلب چپ(LCWI) از 1±3 به 1±4 کیلوگرم متر/مترمربع افزایش یافت(05/0>P). مرحله پيش تزريقي خون(PEP) از 12±91 به 19±68 میلی ثانیه کاهش یافت(05/0>P). نسبت زمان سيستوليك(STR) از 5±28 به 6±21 کاهش یافت(05/0>P). زمان تزريق بطن چپ(LVET) تغییر معنی داری نداشت.
نتیجه گیری: ما نتیجه گرفتیم که تمرینات ترکیبی ممکن است موجب بهبود عملکرد انقباضی عضله قلب بیماران عروق کرونر شود.
